Krojenie jest powszechnie stosowaną operacją podziału materiałów w introligatorstwie.
Narzędziem krojącym jest odpowiednio ukształtowany nóż, który przechodząc przez materiał dzieli go na części. Przy prawidłowo wykonanej operacji krojenia nóż nie powoduje powstawania rozdrobnionych cząstek materiału takich jak pył, strzępki itp. Otrzymuje się natomiast części pasujące do siebie, a ich powierzchnie są gładkie i równe. W procesach introligatorskich wykonuje się różne operacje krojenia.
Wyróżnia się wśród nich: przekrawanie, okrawanie, wiercenie, nadkrawanie, wykrawanie,
perforowanie oraz bobinowanie.
Przekrawanie jest w introligatorstwie najczęściej wykonywaną operacją krojenia. Przekrawaniem nazywa się rodzaj krojenia materiału na części wzdłuż linii prostej, bez względu na to, czy przekrojone części podlegają dalszej obróbce introligatorskiej. Przekrawanie jest wykonywane na krajarkach jednonożowych, krajarkach z nożami krążkowymi, nożycach introligatorskich. Krajarki jednonożowe są przystosowane do przekrawania stosu arkuszy równolegle lub prostopadle do poszczególnych boków stosu.
Okrawanie jest rodzajem krojenia, w którym przy zastosowaniu wielu przekrawań uzyskuje się wyrównanie półproduktu lub arkuszy materiału do odpowiedniego formatu. Okrawanie wkładów lub opraw może być wykonywane na krajarkach jednonożowych przez zastosowanie trzech kolejnych przekrawań. Okrawanie wykonuje się najczęściej na krajarkach trójnożowych. Na tych krajarkach okrawa się wkłady lub oprawy z trzech stron. Okrojeniu nie podlega grzbiet wkładu lub oprawy.
Wiercenie wykonuje się w celu uzyskania dziurek w stosach wytworów papierniczych. lub drukach umożliwiających przewlekanie przez nie sznurków, tasiemek czy nitów. Do wykonania otworów można zastosować wiertarki stołowe ze specjalnymi wiertłami z otworem w środku. Wiertła są wykonywane z rurki stalowej, zaostrzone tak, że ostrze jest przy zewnętrznej powierzchni rurki. Wykonane krążki są odpadem i są usuwane przez środkowy otwór wiertła.
Nadkrawanie polega na krojeniu na niepełnej grubości wytworu papierniczego. Wykonuje się w celu ułatwienia złamywania grubych tektur oraz w przypadku wykrawania materiałów samoprzylepnych. W pierwszym przypadku nadkrawanie wykonuje się nożami krążkowymi, a w drugim wykrojnikami płytowymi. Nadkrawanie można wykonać maszynowo w maszynach zwanych nadkrawarkami. Pracują one na zasadzie krajarek z nożami krążkowymi, mającymi jeden zaostrzony nóż współpracujący z rolką dociskającą nadkrawany materiał. Przy produkcji na małą skalę nadkrawanie może być wykonywane ręcznie. Nadkrawanie można wykonywać również wykrojnikami płytowymi na przykład materiałów samoprzylepnych.
Wykrawanie (sztancowanie) - czynność introligatorska polegająca na wykrawaniu z arkusza papieru, kartonu, tektury lub innego podłoża pożądanego wzoru o skomplikowanych kształtach, których nie można uzyskać za pomocą zwykłego krojenia na gilotynie introligatorskiej.
Bigowanie to proces osłabiania wybranego materiału, np. papieru w odpowiednim
miejscu. Dzięki temu możliwe jest jego łatwe i estetyczne zginanie. Jest to proces, który najczęściej polega na przetłoczenie rowka w kształcie litery “u” w wybranym miejscu. Dzięki temu to miejsce staje się słabsze i bardziej podatne na zgięcia. Jest to możliwe, dlatego, że pojawia się tam specjalne wgniecenie. Można to zrobić ręcznie albo automatycznie. Miejsce, w którym struktura papieru została naruszona i przygotowana do wykonania zgięć nazywa się bigiem. Wykonuje się go w firmach poligraficznych. Tylko wtedy jest ono przeprowadzone solidnie i precyzyjnie.
Pełny proces bigowania składa się z dwóch etapów:
Zmiana geometrii lub struktury materiału w miejscu bigowania:
Naruszenie struktury materiału sprowadza się do miejscowego zniszczenia połączeń materiału i następnie osłabienia wytrzymałości materiału w miejscu bigowania. Ten sposób realizowany jest poprzez proces rycowania lub perforowania. Rozróżnia się perforowanie odcinkowe oraz otworkowe. Ważną cechą powyższego procesu w bigowaniu jest znaczące osłabienie wytrzymałości materiału.
Zmiana geometrii materiału w miejscu bigowania. Do tej grupy procesów bigowania zaliczane są między innymi przegniatanie wypukłe (przegniatanie dwustronne) i wklęsłe (przegniatanie jednostronne) oraz wybicie.
Przegniatanie wypukłe polega na geometrycznym przemieszczeniu materiału w miejscu bigowania (w którym zachodzi zginanie), w którym skupia się moment zginający materiał.
Przeginanie wklęsłe ma miejsce w materiałach włóknistych, np. papier. Następuje zniszczenie części połączeń pomiędzy warstwami materiału, co znacznie zmniejsza sztywność materiału (odporność na zginanie). Zerwanie połączeń między warstwami w materiale włóknistym następuje w wyniku wytworzenia łuku o coraz to większym promieniu, a więc następuje wydłużanie względem poszczególnych warstw, które powoduje zerwanie połączeń między tymi warstwami.
Zerwane części połączeń w strukturze materiału. Wyróżnia się dwa rodzaje tego procesu:
Miejscowe sprasowanie struktury materiału, co powoduje zmniejszenie grubości materiału w tym samym miejscu, a więc zmniejszenie sztywności materiału.
Wybicie materiału stosowane jest w grubych wytworach papierniczych. Realizowane jest za pomocą rolek bigujących, a polega ono na przemieszczeniu względem siebie płaszczyzny materiału na odcinku miejsca bigowania.
Końcowym etapem bigowania jest zginanie, mające na celu zniszczenie części połączeń, aby zmniejszyć sztywność w miejscu zginania (w miejscu bigu).
Bigowanie bez niszczenia struktury materiału wykonuje się przy pomocy noży bigujących o profilu ostrza zaokrąglonego – jest to płaska taśma stalowa, której promień zaokrąglenia wynosi połowę jej grubości.
Perforowanie z niszczeniem struktury materiału jest realizowane w przypadku perforowania otworkowego za pomocą listwy z igłami, a w przypadku odcinkowego przekrawania za pomocą noża o nieciągłym ostrzu.
Nadkrawanie polega na cięciu materiału za pomocą noża krążkowego listwy nożowej na niepełnej grubości materiału.
Dobór sposobu bigowania zależy od tego czy można dopuścić do zmiany wytrzymałości materiału.
Bigowania można dokonywać za pomocą:
noży bigujących umieszczonych w wykrojnikach dwu- lub wielozabiegowych,
listew perforujących,
układu rolek,
noży krążkowych,
noży przekrawających,
noży perforujących (noży odcinkowych).