Krojenie

Krojenie jest powszechnie stosowaną operacją podziału materiałów w introligatorstwie. 

Narzędziem krojącym jest odpowiednio ukształtowany nóż, który przechodząc przez materiał dzieli go na części. Przy prawidłowo wykonanej operacji krojenia nóż nie powoduje powstawania rozdrobnionych cząstek materiału takich jak pył, strzępki itp. Otrzymuje się natomiast części pasujące do siebie, a ich powierzchnie są gładkie i równe. W procesach introligatorskich wykonuje się różne operacje krojenia.  

Wyróżnia się wśród nich: przekrawanie, okrawanie, wiercenie, nadkrawanie, wykrawanie, 

perforowanie oraz bobinowanie.  

 

 

 

 

 

 

Bigowanie

Bigowanie to proces osłabiania wybranego materiału, np. papieru w odpowiednim 

miejscu. Dzięki temu możliwe jest jego łatwe i estetyczne zginanie. Jest to proces, który najczęściej polega na przetłoczenie rowka w kształcie litery “u” w wybranym miejscu. Dzięki temu to miejsce staje się słabsze i bardziej podatne na zgięcia. Jest to możliwe, dlatego, że pojawia się tam specjalne wgniecenie. Można to zrobić ręcznie albo automatycznie. Miejsce, w którym struktura papieru została naruszona i przygotowana do wykonania zgięć nazywa się bigiem. Wykonuje się go w firmach poligraficznych. Tylko wtedy jest ono przeprowadzone solidnie i precyzyjnie. 

 

Pełny proces bigowania składa się z dwóch etapów: 

  1. Zmiana geometrii lub struktury materiału w miejscu bigowania: 

    • Naruszenie struktury materiału sprowadza się do miejscowego zniszczenia połączeń materiału i następnie osłabienia wytrzymałości materiału w miejscu bigowania. Ten sposób realizowany jest poprzez proces rycowania lub perforowania. Rozróżnia się perforowanie odcinkowe oraz otworkowe. Ważną cechą powyższego procesu w bigowaniu jest znaczące osłabienie wytrzymałości materiału. 

    • Zmiana geometrii materiału w miejscu bigowania. Do tej grupy procesów bigowania zaliczane są między innymi przegniatanie wypukłe (przegniatanie dwustronne) i wklęsłe (przegniatanie jednostronne) oraz wybicie. 

      • Przegniatanie wypukłe polega na geometrycznym przemieszczeniu materiału w miejscu bigowania (w którym zachodzi zginanie), w którym skupia się moment zginający materiał. 

      • Przeginanie wklęsłe ma miejsce w materiałach włóknistych, np. papier. Następuje zniszczenie części połączeń pomiędzy warstwami materiału, co znacznie zmniejsza sztywność materiału (odporność na zginanie). Zerwanie połączeń między warstwami w materiale włóknistym następuje w wyniku wytworzenia łuku o coraz to większym promieniu, a więc następuje wydłużanie względem poszczególnych warstw, które powoduje zerwanie połączeń między tymi warstwami. 

  2. Zerwane części połączeń w strukturze materiału. Wyróżnia się dwa rodzaje tego procesu: 

    • Miejscowe sprasowanie struktury materiału, co powoduje zmniejszenie grubości materiału w tym samym miejscu, a więc zmniejszenie sztywności materiału. 

    • Wybicie materiału stosowane jest w grubych wytworach papierniczych. Realizowane jest za pomocą rolek bigujących, a polega ono na przemieszczeniu względem siebie płaszczyzny materiału na odcinku miejsca bigowania. 

Końcowym etapem bigowania jest zginanie, mające na celu zniszczenie części połączeń, aby zmniejszyć sztywność w miejscu zginania (w miejscu bigu). 

 

Bigowanie bez niszczenia struktury materiału wykonuje się przy pomocy noży bigujących o profilu ostrza zaokrąglonego – jest to płaska taśma stalowa, której promień zaokrąglenia wynosi połowę jej grubości. 

Perforowanie z niszczeniem struktury materiału jest realizowane w przypadku perforowania otworkowego za pomocą listwy z igłami, a w przypadku odcinkowego przekrawania za pomocą noża o nieciągłym ostrzu. 

Nadkrawanie polega na cięciu materiału za pomocą noża krążkowego listwy nożowej na niepełnej grubości materiału. 

Dobór sposobu bigowania zależy od tego czy można dopuścić do zmiany wytrzymałości materiału. 

Bigowania można dokonywać za pomocą: