Łączenie materiałów w poligrafii

Kleje stosowane w introligatorstwie dzielimy na cztery grupy:  

– kleje roślinne  

– podstawowymi surowcami do wytworzenia klejów roślinnych jest skrobia. Skrobię otrzymujemy z ryżu, ziemniaków, kukurydzy i pszenicy.  

 

W introligatorstwie używamy klej roślinny zwany klajster introligatorski:  

– kleje zawierające żywice syntetyczne  

– kleje dyspersyjne na bazie żywic syntetycznych,  

– kleje topliwe na bazie wosku i żywic  

– stanowią kombinację trzech surowców: wosku, modyfikowanej Ŝywicy naturalnej lub Ŝywicy syntetycznej, kopolimeru etylenu z octanem winylu (najczęściej uŜywane),  

– kleje glutenowe  

– klej kostny, klej skórny.  

 

Zastosowanie klejów introligatorskich:  

– wykonywanie bloczków (bloczkowanie),  

– kaszerowanie,  

– montaż okładek,  

– oklejanie grzbietu szytego nićmi,  

– wklejanie bloków w oprawy twarde,  

– wklejanie bloków zszywanych nićmi,  

– przyklejanie kapitałki,  

– sklejanie opakowań kartonowych i tekturowych,  

– produkcja puzzli, 

– banderolowanie,  

– etykietowanie,  

– gumowanie.  

 

Kleje introligatorskie produkowane są w odmianach do użycia ręcznego (rzemieślniczego, półprzemysłowego), ale także do pracy w automatach do produkcji opraw, liniach potokowych itp.  

Drut introligatorski – służy do zszywania kartek w oprawę (np. zeszytową, lub poprzeczną), stalowy ocynkowany lub pomiedziowany. Grubość przeważnie w zakresie 0,5 do 0,7 mm.  

Nici introligatorskie – wykorzystywane przy produkcji wkładów książkowych