Kleje stosowane w introligatorstwie dzielimy na cztery grupy:
– kleje roślinne
– podstawowymi surowcami do wytworzenia klejów roślinnych jest skrobia. Skrobię otrzymujemy z ryżu, ziemniaków, kukurydzy i pszenicy.
W introligatorstwie używamy klej roślinny zwany klajster introligatorski:
– kleje zawierające żywice syntetyczne
– kleje dyspersyjne na bazie żywic syntetycznych,
– kleje topliwe na bazie wosku i żywic
– stanowią kombinację trzech surowców: wosku, modyfikowanej Ŝywicy naturalnej lub Ŝywicy syntetycznej, kopolimeru etylenu z octanem winylu (najczęściej uŜywane),
– kleje glutenowe
– klej kostny, klej skórny.
Zastosowanie klejów introligatorskich:
– wykonywanie bloczków (bloczkowanie),
– kaszerowanie,
– montaż okładek,
– oklejanie grzbietu szytego nićmi,
– wklejanie bloków w oprawy twarde,
– wklejanie bloków zszywanych nićmi,
– przyklejanie kapitałki,
– sklejanie opakowań kartonowych i tekturowych,
– produkcja puzzli,
– banderolowanie,
– etykietowanie,
– gumowanie.
Kleje introligatorskie produkowane są w odmianach do użycia ręcznego (rzemieślniczego, półprzemysłowego), ale także do pracy w automatach do produkcji opraw, liniach potokowych itp.
Drut introligatorski – służy do zszywania kartek w oprawę (np. zeszytową, lub poprzeczną), stalowy ocynkowany lub pomiedziowany. Grubość przeważnie w zakresie 0,5 do 0,7 mm.
Nici introligatorskie – wykorzystywane przy produkcji wkładów książkowych